Jest to technika wokalna typowa dla muzyki ludowej, polegająca na swobodnym, jak najgłośniejszym śpiewaniu całym gardłem bez zwracania uwagi na kontrolę barwy, czy artykulacji głosu.
Głos biały jest archaiczny, czyli dziś rzadko używany, przestarzały. Bardzo często używany jest w piosenkach ludowych, a czasami także w muzyce folklorystycznej.
Śpiew biały nie jest uczony w szkołach muzycznych; istnieją natomiast stowarzyszenia uczące tej sztuki, nauka polega m.in. na długotrwałym jednostajnym i jak najgłośniejszym "buczeniu" jakiegoś dźwięku w celu wzmocnienia głosu.
Śpiewak Witold Kozłowski na temat głosu białego mówi tak: "Kiedy śpiewam pieśń białym głosem, czuje dźwięk fizycznie w ciele. To są wibracje, które czuje w kościach, plecach, czaszce, uszach, nosie. [...] Tak naprawdę pieśni (śpiewane głosem białym) są bardziej dla śpiewaków niż słuchaczy. Znacznie większą frajdę ma ta osoba, która śpiewa, niż ta która słucha."