Punong-puno ng tao ang simbahan. Bawat isa ay gustong higop sa agua bendita. Halos hindi na humihinga ang mga tao sa loob ng simbahan. Ang sermon ay binayaran ng P250,
ikatlong bahagi ng ibinayad sa komedya na magatatanghal sa loob ng tatlong gabi. Naniniwala ang mga tao na kahit na mahal ang bayad sa komedya, ang manonood dito ay mahuhulog sa impierno ang kaluluwa. Ang mga nakikinig naman sa sermon ay tuloy-tuloy sa langit.
Habang hinihintay ang alkalde, walang tigil na nagpapaypay ng abaniko, sumbrero at panyo ang mga tao. Nagsisigawan at nagiiyakan naman ang mga bata. Ang iba ay inaantok sa may tabi ng kumpisalan.
Ilang saglit lang dumating ang alkalde kasama ang kanyang mga tauhan. Ang suot niya ay napapalamutian ng banda ni Carlos III at ng limang medalya sa dibdib. Inakala ng ilang tao na ang alakalde ay osang sibil na nagsuot-komedyante.
Tumikhim ng ubo si padre damaso at kinidatan si crisostomo para sabihin na kasama siya sa sermon.Sinimulan ang pagmimisa ni. Padre Damaso. Humandang makinig ang lahat .Ang pari ay pinangungunahan ng dalawang sakristan sinusundan ng prayleng may hawak na kuwaderno. Pumanhik sa pulpito si Pari Damaso at at Pari Sibyla. Pero, tanging palibak ang inukol niya kay Pari Martin, na ang ibig sabihin ay higit na magaling ang isesermon niya kaysa kahapon.
Sa pasimula ng kabanata 30 pamagat sa simbahan.dito ipinakikita ang pagiging relihiyoso ng mga pilipino sa kabila
ng hindi pantay na tingin bg mga padre sa mga pilipino.ang pagtiyatiyaga sa mainit at siksikan na simbahan subalit nag pagpapakita ng hindi pagiging disiplinado. Pinapakita ng ang nga espanyol sa pagdating na huli na alkade ang paniniwala ng pilipino sa kahalagahan at pagpapahalaga sa rehilyon na itinuro ng mga padre ngunit may katumbas na halaga ang dapat