PRESENTATION OUTLINE
Янка Купала (сапраўднае імя Іван Дамінікавіч Луцэвіч) нарадзіўся 7 ліпеня 1882 г., у вёсцы Вязынка, Віленская губерня, 28 чэрвеня 1942 г. у Маскве ён памёр — ён быў беларускім савецкім паэтам, перакладчыкам, драматургам, публіцыст.
Іван Луцэвіч браў удзел у рэвалюцыйных падзеях 1905 года. У 1908—1909 гадах жыў у Вільні, дзе працаваў у рэдакцыі першай беларускай газеты "Наша Ніва". Там жа пазнаёміўся з будучай жонкай - Уладзіславай Станкевіч - і актрысай Паўлінай Мядзёлкай, якой Купала адзін час быў захоплены і ў гонар якой назваў гераіню сваёй першай п'есы - камедыі "Паўлінка". У гэты ж час напісаны самы вядомы верш паэта "А хто там ідзе?"
У 1909—1913 гадах пачатковец паэт вучыўся ў Санкт-Пецярбургу на падрыхтоўчых агульнаадукацыйных курсах А. Чарняева, затым у 1915 годзе правучыўся ў Маскоўскім гарадскім народным універсітэце імя А. Л. Шаняўскага, заснаваным у 1908 годзе на сродкі золатапрамыслоўца і мецэната Альфонса Леановіча. яго жонкі.
Янка Купала паступіў у народны ўніверсітэт у верасні, аднак яго намерам працягнуць вучобу перашкодзіла ўсеагульная мабілізацыя, абвешчаная ў сувязі з надыходам Першай сусветнай вайны. Ужо ў пачатку 1916 года паэта-студэнта прызвалі ў войска і той паступіў у дарожна-будаўнічы атрад, у складзе якога працаваў аж да наступлення падзей Кастрычніцкай рэвалюцыі.
З надыходам савецкай эпохі лірычныя настроі Янкі Купалы падвергліся некаторым зменам. На першы план у яго вершах выйшаў матыў чакання светлай будучыні; паэт ускладаў шчырыя надзеі на карэнныя змены ў жыцці беларускага народа пад уплывам новай эпохі. На працягу двух наступных дзесяцігоддзяў (аж да наступлення Вялікай Айчыннай вайны) пабачылі свет наступныя лірычныя зборнікі: Наследство» (1922), «Безымянное» (1925), «Песня строительству» (1936), «Белоруссии орденоносной» (1937), «От сердца» (1940), поэмы «Над рекой Орессой» (1933), «Тарасова доля» (1939) и другие.
ягледзячы на выданні аптымістычна настроеных паэтычных зборнікаў, адносіны паміж Янкам Купалам і савецкай уладай складаліся неадназначна. У прэсе пачалося метадычнае цкаванне паэта з абвінавачваннямі ў нядобранадзейнасці: нібыта ў няпросты гістарычны перыяд канца 1910-х гадоў Янка Купала ўсяляк падтрымліваў Арганізацыю нацыянальнага вызвалення Беларусі і «запляміў» сябе ўваходжаннем у яе склад. П'еса “Тутэйшыя” была забаронена за нацыяналізм. Яе пераклад на польскую мову выклікаў пратэст польскіх шавіністаў. Паэт не пазбег працяглых, знясільваючых допытаў у ГПУ, спробы самагубства. У выніку, каб пазбегнуць далейшых непажаданых разбіральніцтваў, якія маглі канчаткова падарваць яго і без таго падкасілася здароўе, паэт апублікаваў пакаяннае «Открытое письмо», у якім павініўся ва ўсіх грахах і паабяцаў, што падобных ідэалагічных памылак больш не паўторыць. Са з'яўленнем ліста нападкі на паэта спыніліся. Апроч некалькіх вершаў у гонар І. Сталіна Янка Купала стварыў шэраг лірычных твораў пра самабытнасць і культурнае багацце народа.
Янка Купала памёр 28 чэрвеня 1942 года ў гатэлі «Масква», упаўшы ў лесвічны пралёт паміж 9-м і 10-м паверхамі гатэля, смерць была імгненнай.
