PRESENTATION OUTLINE
INHOUD
- Waarom dit onderwerp?
Vereniging.
Pijl en boog schieten.
Geschiedenis.
WAAROM DIT ONDERWERP?Boogschieten is niet een soort sport wat veel voorkomt en het is een wapen wat al eeuwen bestaat wat het nostalgisch maakt.
Ik vind het zelf ook wel een erg elegant wapen, want je hebt grote bogen kleine bogen Groenen bogen.
Oftewel in elke soorten en maten.
VERENIGINGEN. Je hebt ook nog allerlei verenigingen, grote verenigingen maar ook kleine verenigingen.
Bij de verenigingen moet je natuurlijk oefenen voor de lol maar ook voor bijvoorbeeld wedstrijden.
Hier zijn een aantal voorbeelden van verenigingen: Handboogvereniging Phoenix, boogschieten vereniging “ De goudentreffer.”
BOOGSCHIETEN. Een boog is een wapen waarmee een pijl kan worden weggeschoten. Door de uitvinding en het gebruik van de pijl-en-boog wist de vroege mens zijn buit (voedsel) op een veiliger en snellere manier te bemachtigen. Al ver voor onze jaartelling, in de steentijd, werd de pijl-en-boog gebruikt. De boog werd tot halverwege de 19e eeuw gebruikt voor de jacht en ook als oorlogswapen. Tegenwoordig wordt hij voornamelijk als een sportwapen gebruikt. Toch wordt er ook nog mee gejaagd, voornamelijk in de Verenigde Staten. De vaardigheid of de kunst van het hanteren van een pijl-en-boog heet boogschieten.
Er zijn in Europa aanwijzingen van voor het gebruik van bogen gevonden die teruggaan tot 8000 of 9000 voor Christus. Het gaat hierbij om Ahrensburgcultuurvondsten in het Stellmoor bij Hamburg; hierbij werden al goed ontwikkelde pijlen gevonden bestaande uit een punt met een losse voorschacht en een hoofdschacht, die dus waarschijnlijk al een aanzienlijke ontwikkelingsfase achter de rug hadden. Dit zijn waarschijnlijk
oudste zekere bewijzen in de wereld. Helaas zijn ze in de Tweede Wereldoorlog bij een brand verloren gegaan. In de jaren 70 van de 20e eeuw zijn Duitsland (Mannheim-Vogelstang) een paar dennenhouten fragmenten gevonden die waarschijnlijk deel hebben uitgemaakt van een boog, die ca. 110 cm lang was en wellicht 80 m ver kon hebben geschoten. De fragmenten werden met behulp van de koolstof-14-techniek gedateerd op 17.600 jaar oud. Het dennenhout, dat niet zeer geschikt is, was in die tijd (nog in de ijstijd) waarschijnlijk het enige beschikbare.